Συμπληρώνονται φέτος 139 χρόνια από την ηρωική, ματωμένη εξέγερση των εργατών του Σικάγο. Μια εξέγερση που έμελλε να γίνει σύμβολο ακατάπαυστου αγώνα για τερματισμό της καταπίεσης και της εργασιακής εκμετάλλευσης για αξιοπρέπεια στην εργασία και ισότιμη συμμετοχή των εργατών στον κοινωνικό και οικονομικό γίγνεσθαι και να αποτελέσει φάρο του παγκόσμιου εργατικού κινήματος.
Εκείνη η θυσία των εργατών αλλά και όλες όσες ακολούθησαν με διάφορες μορφές σε όλο τον κόσμο, μας δείχνουν τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε για να προστατεύσουμε τις κατακτήσεις των εργαζόμενων και να βελτιώσουμε τις συνθήκες εργασίας και το βιοτικό τους επίπεδο με οργανωμένη συλλογικότητα και αλληλεγγύη.
Στην πολυκύμαντη ιστορία του το συνδικαλιστικό κίνημα κέρδισε και έχασε μάχες, δοκιμάστηκε από ιδεολογικές κρίσεις και αβεβαιότητες. Πάνω από όλα όμως υπερασπίστηκε με μαχητικότητα μέσα από διαρκείς αγώνες τις οικουμενικές αξίες της ειρήνης και του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Αρχές και αξίες που δοκιμάζονται και σήμερα σε παγκόσμιο φάσμα, κυρίως μέσα από τις αιματηρές συρράξεις και τους πολέμους που ταλανίζουν την ανθρωπότητα. Αρχές και αξίες που δοκιμάζονται όμως και στην Κύπρο μας, μέσα από τις ακατάπαυστες παραβιάσεις της Τουρκίας και του κατοχικού της καθεστώτος εδώ και 51 χρόνια.
Πέραν όμως από τους πολέμους που στοιχίζουν ανθρώπινες ζωές και βιάζουν την έννοια της ειρήνης και της αλληλεγγύης, οι ευάλωτες κοινωνικές τάξεις έχουν πληγεί τα τελευταία χρόνια και από τις οικονομικές κρίσεις καθώς και την υγειονομική κρίση που σημειώθηκε με την πανδημία του κορωνοϊού.
Και στην πατρίδα μας, οι μνημονιακές πολιτικές έχουν υπονομεύσει το σημαντικότερο όπλο των εργαζόμενων για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού: Τον θεσμό της ΑΤΑ ο οποίος ιστορικά έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην αναπλήρωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών ως αποτέλεσμα της ανόδου των τιμών και του πληθωρισμού.
Τα τελευταία χρόνια, η πρωτοφανής έκρηξη του πληθωρισμού, η ακρίβεια που έχει γονατίσει χιλιάδες νοικοκυριά, η ανασφάλεια που έχει γκρεμίσει τα όνειρα των νέων μας, καθιστούν τη λειτουργία, επαναφορά αλλά και επέκταση της ΑΤΑ επιβεβλημένη.
Η διάβρωση των μισθών ιδιαίτερα αυτών που βρίσκονται στα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα από την άνοδο των τιμών σε βασικά είδη πρώτης ανάγκης οδηγεί στην αύξηση της φτώχειας και σε διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων.
Πριν από μερικές μέρες, επανήρχισε ο κοινωνικός διάλογος για την ΑΤΑ, κάτι που αποτελούσε αίτημα και της ΔΕΟΚ. Σε αυτόν, τον διάλογο η ΔΕΟΚ προσέρχεται με εποικοδομητικό πνεύμα αλλά και με ξεκάθαρες, κρυστάλλινες θέσεις. Η θέση μας ότι ο θεσμός πρέπει να διατηρήσει τα βασικά και θεμελιώδη του χαρακτηριστικά παραμένει σταθερή και αναλλοίωτη. Αναμένουμε από τον Υπουργό Εργασίας ως μεσολαβητής να συνδράμει ουσιαστικά για επίλυση της εργατικής διαφοράς δικαιωμάτων που έχει προκύψει. Οι όποιες θέσεις των εργοδοτών για εκσυγχρονισμό μοιάζουν να είναι εκ του πονηρού καθότι διαχρονική τους επιθυμία είναι το κουτσούρεμα και εν συνεχεία, η κατάργηση του θεσμού. Η ΔΕΟΚ μαζί με το υπόλοιπο συνδικαλιστικό κίνημα της Κύπρου είναι έτοιμη να υπερασπιστεί την ΑΤΑ ακόμη και με δυναμικά μέτρα εάν αυτό χρειαστεί.
Η θέσπιση Γενικού Κατώτατου Μισθού αποτελούσε πάγιο αίτημα του συνδικαλιστικού κινήματος της ΔΕΟΚ. Ένα αίτημα το οποίο εδράζεται στην βαθιά μας πεποίθηση ότι ο θεσμός θα συμβάλει σημαντικά στην άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και στη διασφάλιση αξιοπρεπών απολαβών για τους χαμηλόμισθούς εργαζόμενους. Θέλουμε αυτός ο μισθός να ανταποκρίνεται και στις ώρες εργασίας, κάτι το οποίο σήμερα δεν υπάρχει.
Ως ΔΕΟΚ παραμένουμε σταθερά προσηλωμένοι στις θέσεις μας για καθορισμό ωριαίου μισθού με βάση τις 38 ώρες εργασίας για ενσωμάτωση στον κατώτατο μισθό και άλλων εργασιακών δικαιωμάτων όπως η ΑΤΑ, η υπερωριακή αποζημίωση, οι πληρωμένες αργίες, ο 13ος μισθός και άλλα για κατοχύρωση των ελάχιστων απολαβών όπως αυτές προβλέπονται στις Συλλογικές Συμβάσεις.
Τονίζουμε επίσης, ότι η σχετική Ευρωπαϊκή οδηγία για επαρκείς κατώτατους μισθούς μας δίνει ισχυρά εργαλεία όχι μόνο για τη βελτίωση των αποδοχών των ευάλωτων εργαζομένων αλλά και για την ενίσχυση των συλλογικών συμβάσεων.
Η υποχρέωση της κυβέρνησης να αναπτύξει σχέδιο δράσης σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους ώστε οι συλλογικές συμβάσεις να καλύπτουν μέχρι και το 80% των εργαζομένων δεν είναι θεωρητική αλλά δεσμευτική κύρια ως προς την κοινωνική της πτυχή.
Μια πτυχή η οποία πανευρωπαϊκά νοσεί. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ακολούθησε η Ευρωπαϊκή Ένωση τα τελευταία χρόνια, μαζί και η Κύπρος, έχουν μεταβιβάσει τον πλούτο των χωρών στους λίγους και ταυτόχρονα έχουν φτωχοποιήσει τους πολλούς. Αντίδοτο σε αυτό το φαινόμενο είναι οι Συλλογικές Συμβάσεις για όσο το δυνατό περισσότερους εργαζομένους.
Αποτελεί στόχο άμεσης προτεραιότητας για το συνδικαλιστικό κίνημα της ΔΕΟΚ η αποκατάσταση της ισορροπίας στην αγορά εργασίας, η ενίσχυση του κοινωνικού διαλόγου και η πραγματική βελτίωση στους όρους απασχόλησης και στις εργασιακές συνθήκες των εργαζομένων.
Στα πλαίσια αυτά διεκδικούμε νομική ρύθμιση των κυριότερων άρθρων των Συλλογικών Συμβάσεων. Έχουμε την πεποίθηση ότι το παραδοσιακό σύστημα εργασιακών σχέσεων δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις συνθήκες ελεύθερης διακίνησης εργαζομένων και ανταγωνισμού που επικρατούν σήμερα. Χωρίς ισχυρές συλλογικές συμβάσεις κινδυνεύουμε να μετατραπούμε σε κοινωνία των δύο τρίτων. Ήδη ο δείκτης κατανομής του εθνικού εισοδήματος στην Κύπρο καταγράφει πόλωση των εισοδημάτων μεταξύ πλούσιων και φτωχών.
Έχουμε υποδείξει επανειλημμένα ότι ο ασφαλέστερος δρόμος για την αντιμετώπιση της φτώχειας είναι η αξιοπρεπής απασχόληση.
Οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα να οργανώνονται, να διεκδικούν, να διαπραγματεύονται τους όρους απασχόλησης τους και να διασφαλίζουν μέσω των συλλογικών συμβάσεων τα μεροκάματα και τα ωφελήματα τους. Όταν οι συλλογικές συμβάσεις δεν τηρούνται γιατί δεν εφαρμόζονται νομικά εργαλεία τότε η εργοδοτική ασυδοσία και εκμετάλλευση, καθίστανται κυρίαρχα στοιχεία στις εργασιακές σχέσεις.
Με αφορμή όλα αυτά, η ΔΕΟΚ στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα: Δεν χρειαζόμαστε την ελεημοσύνη του κράτους και το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Χρειαζόμαστε και απαιτούμε αξιοπρεπείς και δίκαιους μισθούς που θα αμείβουν τους κόπους και την συμμετοχή μας στην παραγωγική διαδικασία. Μισθούς που θα διασφαλίζονται μέσα από ισχυρές συλλογικές συμβάσεις, που θα εφαρμόζονται καθολικά και δεν θα υπονομεύονται από τα ατομικά συμβόλαια.
Πρωταρχικός στόχος της ΔΕΟΚ στους διεκδικητικούς της αγώνες παραμένει πάντα η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζόμενων σε όλα τα επίπεδα του εργασιακού και κοινωνικού βίου.
Παράλληλα,
>> Συνεχίζουμε τη δράση μας για την υπεράσπιση και περιφρούρηση του ΓΕΣΥ.
>>Απαιτούμε και διεκδικούμε μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος για αξιοπρεπείς συντάξεις, και ταυτόχρονα επέκταση του θεσμού των Ταμείων Προνοίας σε περισσότερους εργαζόμενους.
>>Διεκδικούμε σημαντική ελάφρυνση της άδικής αναλογιστικής μείωσης των συντάξεων από το 63ο έτος για τους εργαζόμενους/ες που απασχοληθήκαν για πολλά χρόνια σε βαριά χειρωνακτικά επαγγέλματα.
>>Παλεύουμε και θα συνεχίσουμε τον αγώνα για ενίσχυση της πολιτικής κοινωνικής πρόνοιας και προστασίας, για εφαρμογή πιο αισιόδοξης στεγαστικής πολιτικής τόσο για τα νέα ζευγάρια όσο και για νοικοκυριά με χαμηλά εισοδήματα.
>> Ζητούμε όπως το κράτος μας σταματήσει να αποδίδει υπερβολική σημασία στους γενικούς αριθμούς και δείκτες της οικονομίας και να δώσει περισσότερη σημασία στους ανθρώπους και ειδικά τους περισσότερο ευάλωτους.
Με θέληση και αγωνιστικότητα διεκδικούμε για τους εργαζόμενους, τα νεαρά ζευγάρια, τους νέους μας, τους συνταξιούχους μας, τις ευάλωτες μας κοινωνικές ομάδες… Για όλη την κοινωνία μας!
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ – ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ
Γραφείο Τύπου
30 Απριλίου 2025
